Рыгор Васілевіч, Генпракуратура

Пракуратура адмовілася прыняць да разгляду звароты праваабаронцаў, зробленыя афіцыйна ў інтарэсах шэрагу пацярпелых моладзевых актывістаў грамадзянскай супольнасьці зь Менску, якія выкрадаліся аднолькавымі спосабамі на вуліцах беларускай сталіцы.

Заяўнікі, атрымаўшыя адмову ў належным разглядзе зваротаў і прыняцьці мераў пракурорскага рэагаваньня, спасылаліся на стаўшую ім вядомай зь інтэрнэт крыніцаў інфармацыю.

Аднак, пракуратура палічыла, што звароты грамадзянаў у дадзеным выпадку зробленыя ад імя канкрэтных пацярпелых, а таму не адпавядаюць вызначанай законам форме, для іхай падачы.

Гэтая матывацыя прысутнічае ў адказе з Менскай гарадзкой пракуратуры, падпісаным начальнікам адзьдзелу па наглядзе за выкананьнем заканадаўства й законнасьцю праўных актаў, дарадцам юстыцыі А.У.Хлышчэнкам. Апошні разглядае звароты праваабаронцаў, зробленыя на падставе публічна агучаных і не аспрэчаных нікім фактаў, як звароты непасрэдна ад імя пацярпелых. І на падставе гэтага тлумачыць адмову прыняць іх да разгляду й адпаведнага рэагаваньня з прычыны отсутнасьці неабходных дакумэнтаў, якія сьведчылі б аб атрыманьні заяўнікамі адпаведных паўнамоцтваў ад пацярпелых.

Такім чынам, можна канстатаваць, што звароты, зробленыя грамадзянамі на падставе публічна вядомых фактаў злачынстваў, у інтарэсах, а не ад імя пацярпелых (што цалкам відавочна й вынікае з саміх зваротаў) не прымаюцца кіраўніцтвам Пракуратурай па зусім фармальных абсурдных матывах.

Пры гэтым, ігнаруецца права грамадзяніна на зварот у мэтах праваабароны. Праваахоўная ўстанова наўпрост адмаўляецца выконваць свае функцыі ў адносінах заяўленых праваабаронцамі публічна вядомых фактаў запалохваньня й перасьледу грамадзянаў Рэспублікі Беларусь за актыўную грамадзянска-палітычную дзейнасьць …

Падобная практыка, як з боку невядомых на вуліцах беларускай сталіцы, гэтак і з боку правахоўных ворганаў Рэспублікі Беларусь – прымушае думаць, што для асобнай катэгорыі грамадзянаў у нашай краіне (актывістаў гамадзянскай супольнасьці й праваабаронцаў) статус грамадзянаў Рэспублікі Беларусь па нейкім “вышэйшым” за закон негалосным загадзе – спыніў сваё дзеяньне. І ў дачыненьні да іх сёньня дзенічаюць ужо зусім іншыя ўстаноўкі, нормы й спосабы дезяньня, больш падобныя на ідэалягічныя альбо брутальна злачынныя замовы …

У якой краіне жывем, таварышы?

Куды шлях трымаем? І куды яшчэ прыйдзем?

І ці прыйдзем, навогул …?

P/S (абнаўленьне інфармацыі ад 04.01.2010)

Правааборонцы апэратыўна адрэагавалі на відавочную неправамерную адпіску Менгарпракуратуры адпаведнай скаргаю на імя Генэральнага пракурора Рэспублікі Беларусь, Рыгора Васілевіча.

*
*
(Паведамленьне, рас.)

В какой стране живем, товарищи?

Прокуратура отказалась принять для рассмотрения обращения правозащитников, сделанные официально в интересах ряда потерпевших молодежных активистов гражданского общества из Минска, которые похищались одинаковыми способами на улицах беларуской столицы.

Заявители, получившие отказ в надлежащем рассмотрении обращений и принятии мер прокурорского реагирования, ссылались на ставшую им известной с интернет источников информацию.

Однако, прокуратура посчитала, что обращения граждан в данном случае сделаны от имени конкретных потерпевших, а поэтому не соответствуют установленной законам форме, для их подачи.

Эта мотивация присутствует в ответе с Минской городской прокуратуры, подписанном начальником отдела по наблюдению за исполнением законодательства и законностью правовых актов, советника юстиции О.В.Хлышченко. Последний рассматривает обращения правозащитников, сделанные на основании публично озвученных и не оспоренных никем фактов, как обращения непосредственно от имени потерпевших. И на основании этого объясняет отказ их принять для рассмотрения и соответствующего реагирования вследствие отсутствия необходимых документов, которые свидетельствовали бы о получении заявителями соответствующих полномочий от потерпевших.

Таким образом, можно констатировать, что обращения, сделанные гражданами по публично известных фактах преступлений, в интересах, а не от имени потерпевших (что полностью очевидно и следует из самих обращений) не принимаются к рассмотрению Прокуратурой по полностью формальным абсурдным мотивам.

При этом, игнорируется право гражданина на обращение в целях правозащиты. Правоохранительное ведомтво Республики Беларусь прямо отказывается исполнять свои функции в отношениях заявленных правозащитниками публично известных фактов запугивания и преследования граждан Республики Беларусь за активную гражданско-политическую деятельность …

Подобная практика, как со стороны неизвестных на улицах беларуской столицы, так и со стороны правоохранительных органов Республики Беларусь – заставляет думать, что для отдельной категории граждан в нашей стране (активистов гражданского общества и правозащитников) статус граждан Республики Беларусь по какому-то “высшему” чем закон негласному приказу – остановил своего действие. И в отношении их сегодня действуют уже совсем другие установки, нормы и способы действия, более похожие на идеологические либо брутально преступные заказы …

В какой стране живем, товарищи?

Куда путь держим? И куда ещё придем?

И придем ли, вообще …?

P/S (обновление информации от 04.01.2010)

Правозащитники оперативно отреагировали на очевидную неправомерную отписку Мингорпрокуратуры соответствующей жалобой на имя Генерального прокурора Республики Беларусь, Григория Василевича.

1. Звароту ў Генэральную пракуратуру Рэспублікі Беларусь (заяўнік С.Усьцінаў)
2. Адказ Генэральнай пракуратуры Рэспублікі Беларусь з адмовай разглядзець зварот.

Алесь Вольны,
Беларускі ПРАЎНЫ ПАРТАЛ,
by.prava-by.info