Ці можна шляхам прынцыповых праўных саступак абараніць канстытуцыйнае права на мірныя сходы ў Беларусі?

Ці варта, каб толькі атрымаць дазвол на мерапрыемства ісьці шляхам прынцыповых праўных саступак – зьдзяйсьняць такія, як у Берасьці кампрамісы зь
мясцовымі адміністрацыямі й заключаць запатрабаваныя мясцовымі ўладамі
прымусовыя платныя дамовы з дзяржустановамі? Гэта вядзе да перамогаў
альбо стварае дадатковыя цяжкасьці для дасягненьня асноўнай мэты –
зьмены неправамернай практыкі й дзеючага заканадаўства, дасягненьня
імплемэнтацыі міжнародных стандартаў і канстытуцыйных нормаў на практыцы
ў Беларусі?

РАС.:

Стоит ли, чтобы только получить разрешение на мероприятие идти путём принципиальных правовых уступок – совершать такие, как в Бресте компромиссы
с местными администрациями и заключать требуемые местными властями
принудительные платные договора с госучреждениями? Это ведёт к победам
или создаёт дополнительные трудности для достижения основной цели –
изменения неправомерной практики и действующего законодательства,
достижения имплементации международных стандартов и конституционных норм
на практике в Беларуси?

P/S

Запрашаем выказвацца тут ці ў камэнтарах да публікацыі. Бо дадзеная
праблема ёсьць актуальнай на дадзеным этапе й павінна даць разуменьне аб
тым, як дасягнуць пэўнага разуменьня й каардынацыі ў дзеяньнях паміж
праваабаронцамі ў розных рэгіёнах Беларусі.

Лічу канцэпцыя па аднатыпных справах у рэгіёнах мусіць адрозьнівацца нюансамі, у тым і адметнасьць кожнай, верагоднасьць атрымаць прэцэдэнтнае рашэньне падчас аспрэчваньня ў вышэйшых інстранцыя ці то ў КПЧ ААН. 

Але, ніколі  нелька саступаць там, дзе цябе прымушаюць пагадзіцца зрабіць крок назад у прынцыповых пытаньнях насупраць патрабаваньняў права, канстытуцыйных нормаў, міжнародных стандартаў.

Гэткія саступкі дзеля прывіднага ў выніку "постпеху" шляхам неправамернай па сваёй сутнасьці згоды на празьмернае абмежаваньне дзяржаваю твайго канстытуцыйнага права – нясуць толькішкоду. Яныствараюць адмоўныя прэцэдэнты ды разбэшчваюць уладу, якая й без таго дзенічае па-за канстытуцыйным праўным полем ды ігнаруе імпэратыўнасьць міжнародных праўных стандартаў і высновы адпаведных дамоўных ААНаўскіх інстытуцыяў (такіх як КПЧ ААН).

Таму – будзьма прынцыповымі й пільнымі! Не дамо сябе падмануць і прынізіць! Нашая справа правая! Праўдзівая і праўная!

І без усялякай валтузьні ў паддаўкі мы й без таго – пераможам! Абавязкова! Бо, калі нашая краіна будзе рухацца як мінімум да праўнай дзяржавы, – а гэтага, фактычна, знаходзячыся ў цэнтры Эўропы, не абмінуць, – іншага выніку й быць ня можа.

Толькі прынцыповасьць і прафэсіналізм, толькі настойлівасьць і прынцыповасьць у адстойваньні сыстэмна й мэтанакіравана парушаемага права ПРАВОЎ ЧАЛАВЕКА!

Будзьма РАЗАМ! І – пераможам.)